Κέιμενο & πανό αλληλεγγυής στις καταλήψεις Τερμίτα και Liberta

Yπερασπιζόμαστε τις κοινότητες  των εσωτερικών εχθρών

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις  Τερμίτα και Liberta

Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε για το δάνειο 50εκ που διεκδικεί το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας  Α.Ε. από την ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων με στόχο την ανέγερση πανεπιστημιακών κτηρίων στο χώρο των καταλήψεων Τερμίτα και Liberta.

Ως συνέλευση αλληλεγγύης διακηρυγμένων εχθρών του Κράτους έκτακτης ανάγκης θεωρούμε απαραίτητο να πάρουμε θέση αναγνωρίζοντας συλλογικά  ότι  αυτή η υπόθεση μας αφορά. Μας αφορά επειδή είναι οι χώροι που υπάρχουμε ελεύθερα και  μακρυά από τη δυσωδία αυτού του κόσμου. Μέσα σε αυτούς ζούμε, συζητάμε, οργανωνόμαστε και ερωτευόμαστε με τους δικούς μας όρους. Eίναι οι χώροι που πραγματώνουμε τον κόσμο που φανταζόμαστε.

Θα μιλήσουμε σε μερικές γραμμές για τον εχθρό(πανεπιστήμιο) και το ρόλο που επιτελεί στο καθεστώς εξαίρεσης, σε τοπικό επίπεδο αλλά και ευρύτερα. Γνωρίζουμε πως η σχέση του πανεπιστημίου ως κυριαρχικού θεσμού με το καθεστώς εξαίρεσης  αποτυπώνεται σε ερευνητικά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από τα αφεντικά και το κράτος για την πολεμική διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος (και όχι μόνο) στην ελλαδική επικράτεια. Μερικά παραδείγματα αποτελούν τα προγράμματα αποτροπής και καταστολής μεταναστών στα σύνορα, όπως το Poseidon και το Horizon,  κατασκευή drones και θερμικών καμερών.

Το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας είναι αυτό που εδώ και καιρό ενισχύει το τοπικό στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών/στριών “Μόζας”. Είτε αυτή η ενίσχυση έρχεται μέσω επισκέψεων ερευνητικών προγραμμάτων σχολών με σκοπό τη “βελτίωση των όρων εγκλεισμού”, είτε μέσω “καλοπροαίρετων ανθρωπιστικών ερευνών” από επιτροπές καθηγητών και φοιτητών με σκοπό την άντληση πληροφοριών που ως τελικό αποδέκτη θα έχουν το κράτος.

Ενώνοντας τα παραπάνω, το πανεπιστήμιο ως θεσμός βρίσκεται απέναντι στον εσωτερικό εχθρό. Είτε αυτόν που για την κυριαρχία αποτελούν μετανάστες/στριες των στρατόπεδων συγκέντρωσης, είτε το ανταγωνιστικό κίνημα και οι δομές του. Έτσι επιλέγουμε να σταθούμε αλληλέγγυα συνένοχοι στις καταλήψεις Τερμίτα και Λιμπερτά  και να φωνάξουμε οτι η αλληλεγγύη μας θα περάσει πάνω από κάθε σχέδιο των πρυτανικών αρχών, του κράτους και των μπάτσων.

Η αλληλεγγύη στις καταλήψεις μας είναι μια πτυχή του ευρύτερου αγώνα δημιουργίας ρηγμάτων στο καθεστώς εξαίρεσης

Υπερασπιζόμαστε τις κοινότητες μας

Hostis Iudicatus

Συνέλευση αλληλεγγύης διακηρυγμένων εχθρών του Κράτους έκτακτης ανάγκης

 

pph1kf

 

Συγκέντρωση / Μικροφωνική για το δικαστήριο της Sanaa Taleb στις 18/10/2016

afisa-sanaa-talebΗ Αλληλεγγύη στους/ις μετανάστ(ρι)ες ανόιγει περάσματα
πέρα από φράχτες, σύνορα, έθνη και θρησκείες
«Το όνομα μου είναι Sanaa Taleb και είμαι από το Μαρόκο. Είμαι στα κρατητήρια του Ελληνικού για 7 μήνες και θέλω την ελευθερία μου. Βρίσκομαι εδώ γιατί δεν έχω ένα χαρτί. Θέλω να ξέρω γιατί με κρατάνε εδώ για τόσο πολύ καιρό.»
Αυτά είναι τα λόγια της Sanaa Taleb, μετανάστριας από το Μαρόκο, τον Οκτώβριο του 2015, κατά τον παράνομο εγκλεισμό της στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ελληνικού. Η Sanaa δούλευε ήδη 5 χρόνια στην Ελλάδα, όταν τον Απρίλη του 2015 συνελήφθη επειδή δεν είχε χαρτιά. Στις 31/10/15 μαζί με άλλες έγκλειστες μετανάστριες ξεκίνησε αποχή συσσιτίου, αποφασισμένη να αγωνιστεί για την ελευθερία της. Στις 5/11/15, μετά από 5 μέρες αποχής συσσιτίου, της ανακοίνωσαν πως θα απελευθερωθεί. Αυτό που ακολούθησε όμως ήταν η μεταφορά της και η πολύωρη παραμονή της στο αστυνομικό τμήμα της Πέτρου Ράλλη, καθώς και η βίαιη ανεπιτυχής επιχείρηση αεροπορικής της απέλασης, λόγω της αντίστασής της. Μετά την επιστροφή της στον εγκλεισμό του στρατοπέδου συγκέντρωσης, πραγματοποίησε εκ νέου αποχή συσσιτίου και διήμερη απεργία πείνας στις 14/12/15 μαζί με άλλες 20 έγκλειστες μετανάστριες. Την Παρασκευή 08/01/16 «καταδικάστηκε» από τους μπάτσους σε επιπλέον 3 μήνες κράτησης με τον ισχυρισμό ότι εκκρεμεί η απέλασή της. Μετά από δεκατρείς μήνες εγκλεισμού και συλλογικού αγώνα μεταναστριών και αλληλέγγυων, απελευθερώνεται. Της έχει δωθεί έγγραφο που αναστέλλει την απέλασή της μέχρι την εκδίκαση του ασύλου.
Σε αυτή τη δίωξη συμπυκνώνεται η καταπίεση και η βίαιη καταστολή που βιώνουν οι μη ορατές πληθυσμιακές ομάδες. Ο αγώνας της Sanaa φωτίζει τις πολλαπλές μορφές αποκλεισμού και εκμετάλλευσης του ελληνικού κράτους.
Να είσαι μετανάστρια στο ελληνικό ρατσιστικό έθνος σημαίνει εγκλεισμός.
Η “δημόσια ασφάλεια” της ελληνικής κοινωνίας περικλείεται στα συρματοπλέγματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Να είσαι γυναίκα σε μια πατριαρχική σεξιστική κανονικότητα σημαίνει να είσαι εκ των προτέρων κατώτερη και να δέχεσαι από λεκτικές επιθέσεις ως και έμφυλη βία.
Να είσαι φτωχή σε μια ταξικά διαστρωματωμένη κοινωνία σημαίνει πως είσαι το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης και τα εκμεταλλευόμενα φθηνά εργατικά χέρια.
Να είσαι μουσουλμάνα ανάμεσα σε χριστιανορθόδοξους Έλληνες σημαίνει πως αντιμετωπίζεσαι ως εχθρός που θέλει να αλλοιώσει την περήφανη και «καθαρή» ελληνοχριστιανική κουλτούρα.
Ο αγώνας της Sanaa αναδεικνύει επίσης τις εξεγέρσεις και τις διεκδικήσεις που πραγματοποιούνται σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από μετανάστες/στριες όπου με αποχές συσσιτίου, απεργίες πείνας και διαδηλώσεις γίνονται ορατοί/ες και διαρρηγνύουν στον πυρήνα του το καθεστώς εξαίρεσης.
Μιλώντας ευρύτερα, οι μετανάστες/ριες οριοθετούνται, αποκλείονται, ταξινομούνται και εισέρχονται στο περιθώριο της κοινωνικής ύπαρξης. Η αντιμεταναστευτική ρητορική, η ισλαμοφοβία και ο ελληνικός ρατσισμός επινοούν μεταναστευτικές “ροές”, “απειλητικές” για τον εθνικό κορμό και την δημόσια ασφάλεια. Πολιτικές στρατιωτικοποίησης, επιτήρησης και ελέγχου εντείνονται για την “ασφάλεια” των λευκών, χριστιανών, Ελλήνων.
Εμείς μέσω του λόγου και των δράσεών μας επιλέγουμε να σταθούμε δίπλα στους/ις μετανάστες/στριες και θέλουμε να συμβάλλουμε στο γκρέμισμα της κατάστασης εξαίρεσης και μη ορατότητας που τους έχει επιβληθεί.
Τίποτα λιγότερο από αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη
στον αγώνα της Sanaa Taleb
keimeno-sanaa-taleb-blog